NOC TAŃCA / FALA TAŃCA / AXIOM OF CHOICE / WARSZAWA

Wieczór z tańcem współczesnym w różnych formach. 

PROGRAM

CZĘŚĆ 1

 „WoDA: Waterfall of Dance/Democratic/Dialog Actions” / Agata Życzkowska / wideo

„gulugulu” / Izabela Orzełowska / wideo

„Welcome to the New Age”/ Karina Szutko / wideo

„Bezwodność” / Sylwia Marciniuk (Malina) / wideo

„Another Perspective” / Magdalena Olędzka / Nikola Zientarska

„Drowning from Splendor” / Mateusz Pindelski / Klara Szela

CZĘŚĆ 2

„AXIOM of CHOICE” / HOTELOKO movement makers: Mirek Woźniak / Agata Życzkowska

CZĘŚĆ 3

„Nie My. Taneczne kino nieme” / Łukasz Wójcicki / wideo

„STILL STANDING” – PREMIERA VIDEO / Aleksandra Janus / Weronika Pelczyńska / Monika Szpunar

„Insanus” / Teatr Tańca Jazgot / chor. Aneta Bułka

„Gdyby w wody nie ściekały” / Katarzyna Sypniewska / Amanda Nabiałczyk / Magdalena Zdanowicz

————

Kalejdoskop, mikrokosmos, fantazja, abstrakcja, zbiór doświadczeń i ruch kierujące się własnymi prawami stworzone podczas izolacji.
To koniec. System, którym dotąd się posługiwaliśmy, ulega destrukcji. Ciemność zalewa nas jak powódź, a nasze umysły stają się toksyczne.
Zwróćcie uwagę na osoby wykluczone, które nie mają głosu w debacie publicznej, które są tylko numerami i ciałami w tragediach ludzkości, takich jak niewolnictwo, eksterminacje mniejszości narodowych, handel ludźmi czy imigracje.
Stawiamy pytanie o troskę, jako możliwą postawę wobec tego, co pozostało z historii – troskę, która kieruje nas nie tylko w przeszłość, ale także ku teraźniejszości i przyszłości.
Selektory to wątki wspólne jak pokolenie, stosunek do ekologii, liczby, feromony, grupa krwi, bycie odmieńcem czy zapach mandarynek z dzieciństwa.
Woda jest ostatnim dobrem naturalnym, które jeszcze nie zostało skomercjalizowane na całym świecie. Ale już dziś jest ona nazywana „niebieskim złotem. Czy moralne jest zatem zarabianie na wodzie? Światowa walka o prawo do wody trwa.
Świat sprawia wrażenie zmarszczek na powierzchni oceanu. Ten ocean to Ty sam/sama. Bez wody nic w naszym świecie nie istnieje i nie będzie istniało.
Zaczyna się krótkimi wykrzyknieniami dzieci, które mówią o swoich marzeniach.
Żyjemy wygodnie, korzystając z ułatwień i przyjemności, które są szkodliwe dla naszego klimatu.
Emocje, bóle, żale…wycisz one.
Woda wszystko pamięta, wchłania i zabiera z nurtem dalej.

Kuratorka: Agata Życzkowska
agata@fundacjarozwojuteatru.pl

————

„WoDA: Waterfall of Dance/Democratic/Dialog Actions” / Agata Życzkowska 

Film ten zadaje pytanie:  Czy moralne jest zarabianie na wodzie?

Woda jest ostatnim dobrem naturalnym, które jeszcze nie zostało skomercjalizowane na całym świecie. Ale już dziś jest ona nazywana „niebieskim złotem. 

W 2010 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło historyczną rezolucję, na mocy której prawo do zdatnej do picia, czystej wody oraz urządzeń sanitarnych uznano za prawo człowieka „niezbędne, by moc w pełni korzystać z życia”.

W rezolucji Parlamentu Europejskiego z 2015 r. stwierdzono, że dostęp do wody stanowi podstawowe prawo człowieka i jest niezbędny do życia. Niestety z powodu gwałtownie postępującej zmiany klimatu, degradacji środowiska i zmniejszających się zasobów wody ludzie na całym świecie częściej niż kiedykolwiek narażeni są na niedobór wody.

Już teraz połowa ludzkości przez co najmniej miesiąc w roku doświadcza poważnego niedoboru wody. W społeczeństwach rozwiniętych przez ostatnie 100 lat nie musieliśmy się martwić o wodę. Dostęp do niej był powszechny. Nie obawialiśmy się wysokich rachunków za wodę. Nikt nie oszczędzał. Ten czas już minął.

koncepcja / reżyseria / dramaturgia / montaż / głos: Agata Życzkowska

zdjęcia: Agata Życzkowska / Karina Szutko

muzyka: Steve Coleman

 

Podziękowania dla:

Bartłomiej Mamajek / Karina Szutko / Mirek Woźniak

Stanica Wodna „Czaple”

Projekt finansuje m.st. Warszawa

Fot. Karina Szutko

———-

„gulugulu” / Izabela Orzełowska 

„gulugulu” to kalejdoskop, mikrokosmos, fantazja, abstrakcja, zbiór doświadczeń i ruch kierujące się własnymi prawami stworzone podczas izolacji w kwietniu 2020 roku. Jest to próba przełamania koncepcji choreografii jako sztuki opartej głównie na zasobach cielesnych twórcy, zabawa formą oraz podróżą do nowych możliwości w aktualnym Świcie pełnym ograniczeń. To również oduczanie się rzeczywistości i jej dotychczasowych reguł.

„gulugulu” to choreografia obrazu, dźwięku i ruchu ujęta w 6 minutowy film.

Fot. Rob Lewis

Izabela Orzełowska (1989) urodziła się i wychowała w Siedlcach, gdzie rozpoczęła edukację taneczną w zespole Caro Dance, kierowanym przez jej mamę Iwonę Orzełowską. W 2014 roku ukończyła CODARTS – University of the Arts w Rotterdamie na wydziale taniec współczesny. Od kilku lat Iza dzieli swoje życie między Szwajcarią i Polską. Od 2016 roku współpracuje z PINK MAMA TEATRE w Bernie oraz Teatrem Tańca Caro w Siedlcach. A w latach 2013 – 2016 dołączyła do zespołu KONZERT THEATER BERN w Szwajcarii. We wrześniu 2019 rozpoczęła Studia Magisterskie na HKB- Hochschule der Kunst Bern na wydziale Expanded Theatre.

https://www.instagram.com/imorzelowska

Fot. Patrycja Płanik

————

„Welcome to the New Age” / Karina Szutko

To koniec. System, którym dotąd się posługiwaliśmy, ulega destrukcji. Ciemność zalewa nas jak powódź, a nasze umysły stają się toksyczne. Niby się tego spodziewaliśmy, a mimo to jesteśmy zaskoczeni. Wciąż nie rozumiecie? Nauczcie się słuchać. Świat krzyczy: RADIOACTIVE. „Welcome to the New Age” to wideo, które zostało nagrodzone w konkursie organizowanym przez Pałac Młodzieży pt. „SoLOVE”, w 2020 r.

Fot. Marta Ankiesztejn

Karina Szutko (2005) tańczy od 5 roku życia, trenuje taniec towarzyski, taniec jazzowy oraz Broadway Dance. Aktualna mistrzyni świata w kategorii: formacje 12-15 lat, Latin show (Sarajewo 2019). Brała udział w spektaklu „Insta Show” w koncepcji i choreografii Magdaleny Przybysz i w reżyserii Agaty Życzkowskiej w ramach koprodukcji Fundacji Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’ i Centrum Sztuki Tańca w Warszawie. Spektakl ten był wybrany w programie „Scena dla tańca 2019” Instytutu Muzyki i Tańca.

Fot. Mariola Liberkowska

————

„Bezwodność” / Sylwia Marciniuk (Malina) 

Koncepcja, choreografia, wykonanie, stylizacja, makeup: Sylwia Marciniuk (Malina)

Produkcja filmowa i montaż: Stanisław Mąderek

Obsługa sprzętu technicznego i pomoc koordynacyjna: Maciej Szeląg, Krzysztof Kurłowicz, Mikołaj Zaradzki

Światła dzięki uprzejmości: Michał Szydłowski Imprezka Ekwipunek

Przestrzeń basenu: BabySwim Sylwia Zataj

Kostium dzięki uprzejmości: Maria Kompf Fashion Styling

Świat sprawia wrażenie zmarszczek na powierzchni oceanu. Ten ocean to Ty sam; jesteś też zarazem falą, ale taką, która uświadomiła sobie swoją prawdziwą tożsamość i wie, że w rzeczywistości jest oceanem, a w porównaniu z jego ogromem i głębią sfera fal nie ma aż tak wielkiego znaczenia. (E. Tolle)

To zdanie oraz przestrzeń nieczynnego basenu w Lesznie nasunęły mi myśl, że bez wody nic w naszym świecie nie istnieje i nie będzie istniało. Pusty basen oznacza koniec życia na ziemi, jest symbolem zbiorników wodnych, które wysychają i z roku na rok zmniejsza się ich powierzchnia, a nawet ilość. Choreografia jest refleksją na temat mrocznej wizji życia bez wody.

Sylwia Marciniuk (1993) studiowała Wiedzę o teatrze (UAM) oraz Taniec w kulturze fizycznej (AWF). Aktorka teatrów alternatywnych Stowarzyszenia Antrakt oraz Fundacji Asocjacja2006 i teatrów dla dzieci Filharmonia Pomysłów, Teatr Pana O. i NINArt. Pracowała między innymi dla Opery na Zamku w Szczecinie, Teatru Muzycznego w Poznaniu oraz przy zleceniach komercyjnych dla różnych agencji artystycznych i eventowych. Wykładowczyni w Poznan Academy of Performing Arts.

https://www.instagram.com/malina.anilam/

————

„Another Perspective” / Magdalena Olędzka

Choreografia: Nikola Zientarska

Wykonanie: Magdalena Olędzka

Choreografia jest odzwierciedleniem drogi jaką pokonuje człowiek do osiągnięcia celu. Zaczyna się krótkimi wykrzyknieniami dzieci, które mówią o swoich marzeniach, co pozwala widzowi wejść w historię. Wraz z rozwojem choreografii człowiek dojrzewa, staje się bardziej świadomy swojego rozwoju i decyzji, dzięki którym zbliża się na szczyt.

Fot. Pineapple Media

Magdalena Olędzka 

Osiemnastoletnia tancerka. Jej przygoda z tańcem rozpoczęła się w wieku 7 lat w Akademii Artystycznej Art Dance. Następnie była częścią zespołów Mirage, Focus i Yuldance. Zarówno w grupie, jak i solo zdobywała liczne nagrody na konkursach, pokazach i zawodach tanecznych. Nieustannie rozwija się w różnych technikach – od tańca klasycznego, przez współczesny po hip hop. Specjalizuje się w tańcu jazzowym oraz modern. W 2019 roku wzięła udział w spektaklu ,,I love Moniuszko” w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie w ramach warsztatów młodzieżowych.

https://www.instagram.com/magdalenaoledzka/

Fot. Julia Marconi

Nikola Zientarska – tancerka, choreografka. Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie. Obecnie studentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina na kierunku Taniec Współczesny.

Fot. Alicja Sadowska

————

„Drowning from Splendor” / Mateusz Pindelski / Klara Szela

Ciężko nam o zmiany czy rezygnację z rzeczy, do których jesteśmy przyzwyczajeni, szczególnie gdy ktoś nam narzuca swoje idee. Żyjemy wygodnie, korzystając z ułatwień i przyjemności, które są szkodliwe dla naszego klimatu. Korzystamy z mniej szkodliwych rozwiązań ze strachu przed rezygnacją, przed konsekwencjami dla nas czy ekonomii. Kupujemy eko produkty w plastikowych pojemnikach… Przedstawiamy dwie osoby w momencie, w którym jedna z nich odkrywa, co się tak naprawdę dzieje z naszym światem.

Fot. Gabriela Ślosarczyk

Mateusz Pindelski – założyciel firmy „Off Balance Dance Company”, tancerz i instruktor tańca współczesnego, a także student Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie na kierunku „Taniec” o specjalizacji „Taniec współczesny”. Uczestnik projektów Stefano Silvino „I’m The N-One” w teatrze WARSawy oraz „BezEmpatia” na scenie Komuna Warszawa. Wielokrotny uczestnik Mistrzostw Polski, Europy i Świata w stylach Jazz oraz Modern. Swój warsztat doskonalił na warsztatach w Polsce, w takich miastach jak Warszawa oraz Wrocław, a także za granicą w „Studio 68” w Londynie.

https://www.instagram.com/mateusz.pindelski/

Klara Szela – tancerka, choreografka, ukończyła Szkołę Choreografii w Krakowie z tytułem Choreograf i instruktor tańca współczesnego. Brała udział w projekcie „BezEmpatia” prowadzonego przez Stefano Silvino. Była uczestniczką warsztatów, które prowadził Thierry Verger metodą MODAL  UNDERGROUND w Centrum Sztuki Tańca w Warszawie. Uczyła się stylu hip-hop w Egurolla Dance Studio w Krakowie. Brała także udział w wielu warsztatach z technik takich jak Gaga, Florwork, Kontakt-Improwizacja. Obecnie bierze udział w projekcie prowadzonym przez Stefano Silvino „Secret Act”,  a także „Project For U”. Jest także uczestniczką kursu choreografii eksperymentalnej w Centrum w Ruchu w Warszawie.

————

SPEKTAKL „AXIOM OF CHOICE”– HOTELOKO movement makers / Agata Życzkowska / Mirek Woźniak
Koncepcja: Agata Życzkowska
Choreografia, reżyseria, dramaturgia, wykonanie: Mirek Woźniak / Agata Życzkowska
Wideo: Wojtek Kaniewski / Agata Życzkowska
Produkcja: Fundacja Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’
PREMIERA: 5.12.2019
Czas trwania: 40 min.

Fot. Karolina Jóźwiak

Teoria AXIOM OF CHOICE zostaje przetworzona przez pryzmat tożsamości artystów w aspekcie społecznym i choreograficznym. Selektory, które wybierają, to łączące ich wątki wspólne jak pokolenie, stosunek do ekologii, liczby, feromony, grupa krwi, bycie odmieńcem czy zapach mandarynek z dzieciństwa.

„Aksjomat wyboru w sytuacji kryzysu klimatycznego, brutalności, czy mowy nienawiści, jest teorią optymistyczną. Jej optymizm ma jednak szansę wybrzmieć jedynie w momencie spotkania.”
Adela Uchmańska, TaniecPOLSKA.pl

Ludzie mogą być sobie bliżsi, niż mogliby sądzić. Zbiory wspólne i zbiory rozłączne tworzą pewnik wyboru. Wspólne odkrycia oparte o analizę zbiorów i liczb budują bliskość, a ta rozumiana jako organiczna potrzeba, wiedzie ku intymności. Głęboki wgląd w osobiste historie każdego z artystów pozwala im zanurzyć się we wzajemnej perspektywie. To owocuje mnogością pojawiania się wspólnych zbiorów – selektorów, które nierzadko demaskują ich najskrytsze pragnienia i lęki.

Choreografia powstaje ze zderzenia elementów ruchu autentycznego z retrospektywą scenicznych wcieleń i wspomnień performerów. Działanie budzi się na skutek skojarzeń z zapachami, które traktowane są jako swoista kapsuła czasu. Przenikanie się synkretycznych środków wyrazu, charakterystyczne dla kolektywu HOTELOKO movement makers, tworzy mozaikową strukturę performansu w wykonaniu Mirka Woźniaka i Agaty Życzkowskiej.

Agata Życzkowska – aktorka, reżyserka, dramaturżka, performerka, kuratorka, producentka, menadżerka. Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera w Łodzi. Studentka Podyplomowych Studiów Dyplomacja Kultury na Uniewersytecie Jagiellońskim. Założycielka i prezeska Fundacji Rozwoju Teatru ‚NOWA FALA’ (2009). Brała udział jako performerka w projektach Fundacji Ciało/Umysł: „The SHOW MUST GO ON” chor. Jérôme Bel (2011), „Family Affair”/kolektyw ZimmerFrei (2015), „21 lekcji na 21 wiek” (2020). W latach 2016-2019 dyrektorka projektu Centrum Sztuki Tańca w Warszawie. Prowadzi kolektyw HOTELOKO movement makers zapraszając do współpracy różnych choreografów i choreografki. Zrealizowała m.in. we współpracy z Wojciechem Grudzińskim spektakle „frau blush” i „Darklena” oraz z Magdaleną Przybysz „frau/mujer/femme”, „#moiprzyjacieletancza”, „Insta Show” oraz „Absolutely Fabulous Dancers”, za który kolektyw HOTELOKO movement makers otrzymał nagrodę „Coup de Coeur” za oryginalność na Festiwalu Quartiers Danses w Montrealu.

Fot. Marta Ankiersztejn

http://fundacjarozwojuteatru.pl/pl/agata-zyczkowska-2/

Mirek Woźniak – tancerz i choreograf. Współtwórca kolektywu artystycznego „Kompania Primavera” wraz z Izą Szostak, Ramoną Nagabczyńską, Anną Hop, Szymonem Osińskim, pod kierownictwem Dariusza Lewandowskiego. Współpracował z Januszem Józefowieczem, Jarosławem Stańkiem, Mikołajem Mikołajczykiem, Natalią Korczakowską, Mają Kleczewską, Martą Ziółek, Ingą Plichowską, Michałem Znanieckim, Sylwią Adamowicz, Agnieszką Brańską.Wielokrotny uczestnik Międzynarodowego Festiwalu Baletowego w Miami. Solista -tancerz w przedstawieniu „Dziadek do Orzechów” w MArgot Fonteyn Academy w Nowym Jorku” (chor. Ken Ludden). Asystent choreografa Dariusza Lewandowskiedo przy spektaklu „Ikar” wystawianego w ramach Vigesima Quinzena de Danca de Almada w Portugalii.  Z kolektywem HOTELOKO movement makers  zrealizował spektakle „Absolutely Fabulous Dancers” i „Axiom of Choice”.

————

„Nie My. Taneczne kino nieme” / Łukasz Wójcicki 

Praca „Nie My” to zwrócenie uwagi na osoby wykluczone, które nie mają głosu w debacie publicznej, które są tylko numerami i ciałami w tragediach ludzkości, takich jak niewolnictwo, eksterminacje mniejszości narodowych, handel ludźmi czy imigracje. Całość pokazana w konwencji kina niemego jako symbolu nadziei, że pomimo braku głosu przekaz wysłany w świat jest możliwy.

Łukasz Wójcicki (1977) tancerz, choreograf, performer, artywista. W latach 2008 – 2019 związany z teatrem Komuna/Warszawa. Od 2016 roku współpracuje z fundacją Strefa WolnoSłowa na polu performatywno-tanecznym. Od 2019 roku prowadzi przy fundacji Międzypokoleniowy Chór Ruchowy. Absolwent „Choreografii w centrum” kolektywu Centrum w Ruchu. Inicjator kolektywu performatywno-tanecznego Grupa Ruchoma. Stypendysta programu „Taniec i niepełnosprawność. Przekraczanie granic”.

https://lukaszwojcicki.noblogs.org/

————

„STILL STANDING” – PREMIERA VIDEO / Aleksandra Janus / Weronika Pelczyńska / Monika Szpunar / wideo 10 min. / wstęp na żywo Aleksandra Janus / Weronika Pelczyńska / 7 min.

pomysł: Aleksandra Janus, Weronika Pelczyńska

wykład/głos: Aleksandra Janus, Monika Szpunar

performance: Weronika Pelczyńska, Monika Szpunar

realizacja nagrania audio: Grzegorz Dąbek

montaż video: Aleksandra Borys

produkcja: FestivALT

koprodukcja video: Fundacja Rozwoju Teatru ‚NOWA FALA’

„Still standing” to działanie performatywne, w którym ciało wykorzystywane jest jako nośnik pamięci i żywa rzeźba w krajobrazie dawnego obozu KL Plaszow. Choreografia wchodzi w dialog z historyczną pracą Noi Eshkol z 1953 r., przygotowaną na obchody 10. rocznicy powstania w getcie warszawskim. Wykorzystując ruch i opowieść, autorki stawiają pytanie o troskę jako możliwą postawę wobec tego, co pozostało z historii – troskę o przeszłość, ale i teraźniejszość i przyszłość.

Fot. Klaudyna Szubert

Aleksandra Janus – antropolożka, badaczka, członkini zarządu Centrum Cyfrowego, kuratorka i współautorka projektu Laboratorium muzeum, absolwentka studiów doktoranckich w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ. Interesuje ją społeczna rola instytucji kultury oraz ich relacje z odbiorcami, specjalizuje się w badaniu doświadczenia zwiedzających w muzeach. W swojej pracy akademickiej zajmuje się analizą współczesnych reprezentacji i praktyk pamięciowych związanych z tzw. trudnym dziedzictwem, doświadczeniami przemocy i konfliktu.

Weronika Pelczyńska – absolwentka Akademii Tańca Współczesnego SEAD w Salzburgu, Politechniki Warszawskiej oraz Uniwersytetu Warszawskiego. Stypendystka: DanceWEB 2013 (ImPulsTanz, Wiedeń), Carte Blanche 2013 (Modul-Dance, Słowenia) i Alternatywnej Akademii Tańca 2017 i 2019 (Art Sations Foudnation w Poznaniu). Jako tancerka współpracowała m.in. z M. Kejžarem, D. Freemanem, M. Stokłosą, S. Thiersch, J.Fruckiem, L. Kapetaneą, J. Wielandem, R. Giovanolą i A. Nowicką.. Od 2010 roku przygotowuje choreografię dla teatrów oraz filmów, pracując m.in. z A. Glińską, R. Jaroszem, A. Seniuk oraz G. Laszukiem, P. Passinim, B. Sass-Zdort, Z.Solakiewicz czy M. Marczakiem. Od 2011 roku prowadzi indywidualne oraz kolektywne projekty artystyczne. Współtworzy Centrum w Ruchu oraz kolektyw iCoDaCo 2018-2020. Prowadzi zajęcia w Akademii Teatralnej w Warszawie na kierunku Wiedza o Teatrze.

Fot. Helena Galjalyan

Monika Szpunar – tancerka, performerka i choreografka o międzynarodowym doświadczeniu, działającą między Polską, a Anglią. Absolwentka ACTS / Ecole de Danse Contemporaine w Paryżu i London Contemporary Dance School. W 2016 roku spędziła 6 miesięcy w Brazylii, gdzie współpracowała z lokalnymi artystami Fernando Martinsem, Jorge Garcią i Rafaelą Sahyoun oraz prowadziła warsztaty improwizacji na Unicamp w Campinas. Współtworzy The Yonis- żeński band ruchu z Londynu, tworzy własne choreografie do filmu i teatru, współpracuje z Weroniką Pelczyńską i Magdą Fejdasz (KULA) , Elinor Lewis (Orchard) oraz Agnieszką Glińską (Halka (wileńska)) oraz doskonali swój warsztat poprzez uczestnictwo w warsztatach z nauczycielami m.in D. Zambrano, H. Langolf, M. Tomasik czy T. Hauert.

Fot. Katarzyna Machniewicz

————

Katarzyna Sypniewska/Amanda Nabiałczyk/Magdalena Zdanowicz – Gdyby w wody nie ściekały

Woda wszystko pamięta, wchłania i zabiera z nurtem dalej … Relacja tancerek opiera się o relację brudu, który próbują przekształcić i przerzucić na siebie nawzajem. Inspiracja nurtem rzeki tworzy specyficzną trajektorię ruchu, pełnego fal, płynnych przejść i ciągłych łuków. Emocjonalny bagaż ludzki, pełen uczyć, frustracji i niedopowiedzeń znajduje odzwierciedlenie w zanieczyszczeniu wód i ściekach. Płótno, przywołuje obraz przezroczystej wody … a gdyby tak w wody nie ściekały?

Choreografia: Magdalena Zdanowicz

Współpraca choreograficzna: Amanda Nabiałczyk / Katarzyna Sypniewska

Wykonanie: Amanda Nabiałczyk / Katarzyna Sypniewska 

Muzyka: Magdalena Gomułka 

Fot. Karolina Jóźwiak

Tancerki poznały się na kursie Choreografii Eksperymentalnej w Centrum w Ruchu. Amanda Nabiałczyk ukończyła wyższe studia taneczne na Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych w Poznaniu i szkolenie Warsaw Dance Department. Kasia Sypniewska szkoliła się w Warsaw Dance Department, Portugalii i Hiszpanii i na kursie Teatru Fizycznego. Magdalena Zdanowicz szkoliła się w zespołach RELIESE, Caro Dance i Egurolla Dance Studio. Brała udział w projektach „Ruch w Centrum” oraz „Ruch w Instytucie”.

Amanda Nabiałczyk / fot. Aleksandra Kopp

Katarzyna Sypniewska / fot. Marcin Mościcki

Magdalena Zdanowicz / fot. Pierre Biudoire

————

Wydarzenie na FB: https://www.facebook.com/events/751148702115425