U:NEW FESTIVAL DANCE HIGHWAYS / KLARA SZELA / MILENA SUSKA / MARIA IBARRETXE / PEDRO PAUWELS

International Movement Festival U:NEW 

11.12.2021 / 19:00 / Centrum Promocji Kultury, ul. Podskarbińska 2

Wstęp wolny na zaproszenia – liczba miejsc ogranicznona

ZAPISY

Organizator: HOTELOKO movement makers

Współorganizator: Centrum Promocji Kultury Praga Południe, ul. Podskarbińska 2 / Warszawa

Projekt współfinansuje Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej, Komisja Europejska w programie Erasmus+, Instytut Cervantesa w Warszawie

Partnerzy festiwalu: Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego, Teatr BAZA, Davvi Scene for scenekunst, , Etxepare Basque Institute, Bodo 2024 European Capital of Culture, La Région Occitanie, Ville de Montauban, Tarn-et-Garronne-le département fr, Préfet de la région Occitanie

Patronat honorowy: Instytut Włoski w Warszawie

Patronat medialny: TVP Kultura, portal taniecPOLSKA.pl, miesięcznik TEATR, portal e-teatr, portal teatralny.pl, kwartalnik TANIEC, portal Teatr dla Wszystkich, portal warszawa.ngo.pl, Notes Na 6 Tygodni NN6T

Produkcja: Fundacja Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’

Projekt współfinansowany w ramach Programu Unii Europejskiej „Erasmus+”.

Partnerzy sieci DANCE HIGHWAYS:

La Galerie Chorégraphique/Carcassonne, La Fundición – Asociación Puertas Abiertas/Bilbao, L’ESPACE ASDC/Palermo, Dansearena nord/Tromsø, Theater der Klänge/Germany, Fundacja Rozwoju Teatru 'NOWA FALA

International Movement Festival U:NEW 

15.12.2021 / 19:00

PROGRAM

„well come” / Klara Szela, Milena Suska / Polska / 20 min.

„Choreographic Study About the End of Things” / Maria Ibarretxe / Hiszpania-Kraj Basków / 20 min.

„PLAYLIST” / Pedro Pauwels / Francja / 40 min.

—-

„well come” / Klara Szela / Milena Suska / 20 min.

Inspiracją do stworzenia spektaklu jest dzieło Banksy’ego z 2020 roku „ Welcome Mat”. Wycieraczka została wykonana z kamizelek ratunkowych uchodźców ocalałych z Morza Śródziemnego. Zwraca uwagę na los uchodźców i migrantów, z których wielu tonie, zanim uda im się dostać do „lepszego świata”. Tak jak ironiczne powitanie na wycieraczce skłania do refleksji i spojrzenia na rzeczywistość, tak artystki zapraszają do wspólnego zastanowienia się nad realiami, które dotykają ludzi na świecie. Całość zostanie przefiltrowana przez pełne wrażliwości i delikatności kobiece oko. Będzie to także opowieść o sile, o której dostrzeżenie starają się współczesne kobiety.

Choreografia i wykonanie: Klara Szela, Milena Suska

Fot. Marta Ankiersztejn

KLARA SZELA

Tancerka, choreografka, performerka. Ukończyła Szkołę Choreografii w Krakowie z tytułem choreograf i instruktor tańca współczesnego i kurs choreografii eksperymentalnej w Centrum w Ruchu w Warszawie. Współpracowała ze Stefano Silvino, Martą Kosieradzką, Marcinem Mięteusem, Karoliną Kroczak. Zrealizowała także m.in. wraz z Mileną Suską duet „well come” oraz solo „Inflating” inspirowane obiektami i rzeźbami Oskara Zięty, którego premiera na Festiwalu Internazionale Dissidanza w Palermo. Rozpoczęła również współpracę z kolektywem HOTELOKO movement makers przy spektaklu „EXTINCTION” oraz projekcie DANCE HIGHWAYS.

MILENA SUSKA

Karierę taneczną zaczęła w Egurrola Dance Studio. Od 2015 roku związana jest ze szkołą tańca East Side Dance Academy w Warszawie. Zrealizowała video projekt pt: „Human”. W latach 2016-2020 regularnie uczestniczyła w warsztatach Any Dance Camp, gdzie uczyła się różnych technik tańca pod okiem m.in. Jakuba Mędrzyckiego, Ilony Gumowskiej, Włodka Kołobycza, Adrianny Patłaszyńskiej, czy Michała Strugarka. Brała udział w warsztatach prowadzonych przez takich tancerzy i tancerki jak: Sabina Phillip, Erica Sobol, Alex Komulainen, Christin Olesen, Cat Cogliandro, Dylan Mayoral, Julia Spiesser czy Lucas McFarlane. Współpracowała także z Anitą Sawicką i Stefano Silvino. W tańcu nie boi się przełamywać norm i zasad, a każdym ruchem stara się wyrazić siebie.

Fot. Marta Ankiersztejn

—–

„Choreographic Study About the End of Things” / Maria Ibarretxe / Hiszpania-Kraj Basków

Choreograficzne studium o końcu rzeczy to spektakl, który stawia pytanie, w jaki sposób przyjmujemy zmiany w końcowych fazach różnych etapów i sytuacji w naszym życiu. To przestrzeń wrażliwości, wahania i ciągłego konfliktu sprzecznych myśli i emocji. Praca próbuje dojść do ostatecznych wniosków: „tak, to już koniec” lub „nie, to jeszcze nie koniec”, ale nigdy nie jest to tak jednoznaczne. Nigdy nie jest czarno-białe. Solo w wykonaniu Marii Ibarretxe prezentuje różne stany smutku jako intymny rytuał pomiędzy czernią i bielą. Eksploruje chromatyczne spektrum szarości, poprzez subiektywne postrzeganie i dramatyczne znaczenie każdego z kolorów tęczy. Maria Ibarretxe wciąż bada nowe formaty utworu, który wciąż ewoluuje. Zawsze łączy swój występ z inspiracją pochodzącą z konkretnego kontekstu, w którym ta konkretna wersja będzie prezentowana. Projekt nie ma określonego końca.

Koncepcja, choreografia i wykonanie: Maria Ibarretxe

MARIA IBARRETXE

Choreografka, performerka i artystka wizualna urodzona w Bilbao. Uzyskała dyplom w zakresie sztuk performatywnych w Basauri Drama Art School oraz B.A.I. Kieruje kursem w (EICTV) San Antonio de los Baños (Kuba). Brała udział w seminariach i warsztatach prowadzonych przez następujących artystów i artystki: Meg Stuart ImPulstanz/Vienna, Vera Mantero & Jeremy Wales, ARTIUM/Kraj Basków, Paul B. Preciado UNIA/Sevilla, Dominique Mercy, Endanza/Sevilla, Simone Aughterlony, Tanz in August/Berlin, Gary Stevens, Bojana Kunts, AZALA/Kraj Basków, Pere Portabella Bilbaoarte Foundation/Bilbao. Rozwijała projekty w ramach rezydencji w Tenjinyama Art Studio/Japonia, SeMa Nanji Residency/Korea Południowa, TeaterMakinen/Szwecja, Kanutti Gildi Saal/Estonia, EINCE/Meksyk, CSW Zamek Ujazdowski/Polska. Współzałożycielka z Alaitzem Arenzaną kolektywu sztuk wizualnych i performatywnych SRA. POLAROISKA.  Otrzymała nagrody: „SOPLO” /BilbaoArte Foundation, Bilbao Cultural Council Department (2021), „GURE ARTEA/ Best Artistic Creation” (2017)/Basque Goberment, 1st Award Choreographic Context of Madrid (2012) & „INJUVE” Award (2003), Best audiovisual creation /Ministerstwo Kultury Hiszpanii. Stworzyła choreografię do krótkometrażowego filmu „A las 7:35” nominowanego do Oscara. Artystka interdyscyplinarna, która łączy taniec, performans, film i choreografię. Pozwala jej to zacierać granice i wprowadzać innowacje w obrębie gatunków. Uwielbia symulować filmową atmosferę na scenie, gdzie publiczność jest częścią akcji. Uwielbia też wydobywać z filmów rzeczy, których nigdy nie zobaczycie na scenie.

—-

„PLAYLIST” / Pedro Pauwels / Francja

„PLAYLIST”

„Lista odtwarzania, znana również jako playlista, wybór muzyki lub playlista, jest zbiorem skompilowanych utworów muzycznych. Mogą być one grane sekwencyjnie, w kolejności losowej lub według logiki wybranej przez kompozytora.

„PLAYLIST”

Taniec na czas piosenki… Dzielenie się intymną chwilą wokół wspomnień…

Zacznij od prostego pytania: jaka piosenka miała wpływ na Twoje dorastanie?

Piosenka, okres życia, punkt zwrotny.

Wybierz piosenkę, która naznaczyła twoje nastoletnie życie, piosenkę ze słowami, nostalgiczną, wymagającą, motywującą, determinującą, w tym okresie życia, często burzliwą, która zapowiada, a czasem angażuje przyszłe wybory, która wyznacza wewnętrzny stan trwający przez lata…

To jest pytanie, które artysta zadaje choreografom, a spektakl zadaje je widzom.

„PLAYLIST”

Ćwiczenie/wyzwanie

Pisanie: piosenka, jej słowa, jej spójność, jej konstrukcja muzyczna, wszystkie elementy, które często wyobrażamy sobie jako proste, jeśli nie uproszczone. Jednak we współczesnej kreacji choreograficznej znalezienie „tego” dystansu, który pozwoli uniknąć parodii, oklepania i narracji, nie jest łatwe. Znaczenie słów, ale także czasowość (czas trwania to zaledwie kilka minut) składają się na  zadanie: jak w tak krótkim czasie znaleźć odpowiednie komponenty choreograficzne? Jak odnaleźć swoje miejsce jako twórcy w konstrukcji, która jest już pełna znaczeń? Jak poradzić sobie z pojęciem „różnorodności”, popularności, nie popadając w populizm?

W „Playliście” układ utworów zostanie wybrany w ostatniej chwili, a wybór pozostawiony widzom w głosowaniu na początku spektaklu, niczym szafa grająca, forma przypadkowości… Ta złożoność pozwala nam pogłębić eksplorację pojęcia interpretacji, którą Pedro Pauwels prowadzi od kilku lat, zwłaszcza w swojej pracy, do której zaprasza innych choreografów. Te poszukiwania prowadzą go do pojęcia „kameleona”: performer musi być w stanie zmienić kolor skóry w bardzo krótkim czasie, aby jak najlepiej ubrać mnogość możliwości.

Projekt pomyślany jako otwarta playlista, która ma ewoluować i uzupełniać się w trakcie kolejnych spotkań i rezydencji i stopniowo jest uzupełniania przez realizacje choreografów i choreografek  zagranicznych. Do warszawskiej wersji spektaklu choreografię do jednej z piosenek „Playlisty” przygotowała Agata Życzkowska.

Koncepcja i wykonanie: Pedro Pauwels

Choreografia: Hafiz Dhaou i Aïcha M’Barek, Eléonore Didier, Antoni Egea, Jean Gaudin, Sylvain Groud, Béatrice Massin, Agata Życzkowska

Reżyseria świateł: Evelyne Rubert

Muzyka : w trakcie realizacji

Projekt kostiumów: Marie-Christine Franc

Produkcja: Stowarzyszenie PePau

Koprodukcja: Théâtre Olympe de Gouge de Montauban

Pedro Pauwels otrzymał wsparcie na realizację spektaklu od: Ministère de la Culture et de la Communication – DRAC Occitanie, Conseil Départemental du Tarn-et-Garonne, la Ville de Montauban, Conseil Régional d’Occitanie.

Fot. Christophe Pean

PEDRO PAUWELS

Tancerz i choreograf. Urodził się w Belgii. Pierwsze lekcje tańca pobierał w szkole Renate Peter w Brukseli, a następnie otrzymał stypendium w Rosella Hightower Centre w Cannes, gdzie pobierał lekcje tańca klasycznego, jazzu, modern, terapii i solfeżu. Związał się z Jeune Ballet International de Cannes, gdzie pracował nad współczesnym repertuarem. Tam poznał wielkie nazwiska w tańcu, takie jak Dominique BAGOUET, Mathilde MONNIER, Peter GOSS, Viola FARBER, Jean-François DUROURE, Bella LEWITSKY. Zaangażowany do Karine SAPORTA Company – CCN z Caen, uczestniczył w kilku kreacjach, m.in. w „Les Taureaux de Chimène”, a także w sekwencjach tanecznych filmów „Księga Prospero” Petera GREENAWAY’A. Stworzył kilkanaście choreografii m.in. „Libellule”, „Versus” i „Sors”. Nie waha się tworzyć prac we współpracy z innymi dyscyplinami – teatrem, tańcem hip-hop, muzyką improwizowaną lub techno – i nadal pracuje regularnie jako performer lub gościnny choreograf, w Jeune Ballet de France w CNSMD w Paryżu (Junior Ballet), w Tunisie i na Martynice. W 2017 Mianowany przez Audrey Azoulay, Minister Kultury i Komunikacji, Kawalerem Sztuki i Literatury. Od 2018 mieszka w regionie Occitanie, w Montauban.