11/12/2021 U:NEW FESTIVAL DANCE HIGHWAYS / KARINA SZUTKO / IGOR CALONGE / LÉA LECLERC / AGATA ŻYCZKOWSKA / THOMAS OF NORWAY

PROGRAM

11.12.2021 / GODZ. 19:00 / Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego

Spektakle i etiudy choreograficzne:

„Cutthroat” / Karina Szutko / Polska

„RESET” / Igor Calonge Martinez / Hiszpania-Kraj Basków

„Y’a des choses ou avoir envie de dire des choses” / Léa Leclerc / Francja

Film:

„WoDA: Waterfall of Dance/Democratic/Dialog Actions” / Agata Życzkowska / Polska

11.12.2021 / GODZ. 21:00 / Teatr BAZA

„When Boys Cry” / Thomas of Norway / Norwegia / 45 min.

——

„Cutthroat” / Karina Szutko / Polska

Choreografia i wykonanie: Karina Szutko

Solo „Cutthroat” to krótka praca choreograficzna młodej tancerki Kariny Szutko, która zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie Solove 2021 w Pałacu Młodzieży w Warszawie.

„Chciałabym wyjść z cienia własnych myśli, lecz jestem przykuta do niego nieodwracalnie. Czasem mam ochotę krzyczeć, lecz czuję, że ktoś trzyma mnie za gardło. Odbiera spokój i jednocześnie daje nadzieję. Tym jest cutthroat. Niepewną siłą, żyjącą wewnątrz mnie, która ratuje i zabija jednocześnie. Czy da się od niej uciec? Czy w ogóle chcę od niej uciekać?”

Fot. Marta Ankiersztejn

KARINA SZUTKO

Tancerka, kompozytorka, graficzka. Gra na pianinie i gitarze. Tańczy w zespołach MBB i New Folk. Mistrzyni Europy w kategorii Carribean Show (Lyon 2017) oraz mistrzyni świata w kategorii Latin Show (Sarajewo 2019). Brała udział w spektaklu „Insta Show” w ramach projektu Centrum Sztuki Tańca w Warszawie w koncepcji i choreografii Magdaleny Przybysz i reżyserii Agaty Życzkowskiej, który był wybrany do programu Instytutu Muzyki i Tańca „Scena dla tańca 2019”. Była uczestniczką warsztatów „Podaj dalej taniec”, które prowadzili Dawid Żakowski i Ewelina Sobieraj (2019). Dwukrotnie zdobyła pierwszą nagrodę w konkursach Solove 2020 i Solove 2021 w Pałacu Młodzieży w Warszawie. Obecnie uczestniczy w projekcie „Viral Visions” w ramach programu Erasmus + (2021-2023). Jest autorką logo HOTELOKO movement makers.

—-

„RESET” / Igor Calonge Martinez / Hiszpania-Kraj Basków

Praca RESET to niestrudzone poszukiwanie własnego stanu. Ma lekki wydźwięk porażki, którą wydycha do małego plastikowego pojemnika. W pojemniku tym przechowywana jest myśl, uczucie lub emocja. Stamtąd akcja wibruje. Droga, którą biegnie, połączona jest z ciałem. Ciało jest wentylatorem dmuchającym na różne części. To urządzenie wytwarzające wiatr, zachęca ciało do ruchu. Powietrze odtwarza akcję i z każdym oddechem wygrywa. Powietrze zamknięte w plastiku, rozszerza się, zbierając przy każdym wydechu pragnienie przetrwania, rozpoczęcia od nowa w innej przestrzeni, chęć widzenia, chęć życia, chęć tańca. Wolny, spokojny i cichy. Prezent, który otwiera się jak worek zawierający oddech ducha.

Taniec i choreografia: Igor Calonge Martinez

Dystrybucja: Beatriz Churruca

Czas: 15 minut

IGOR CALONGE MARTINEZ

Tancerz i choreograf. Współpracował z hiszpańskimi zespołami tańca: Provisional Danza, Cía. Daniel Abreu, Cía. Fernando Hurtado, Hojarasca Danza, Ciento cincuenta cuerdas. W tym okresie kontynuował również naukę w tanecznych prestiżowych szkołach hiszpańskich i europejskich. Mając za sobą bogatą karierę performera, w 2001 roku zaczął równolegle tworzyć własne choreografie małego formatu. Eksperymentował w sprzyjającym momencie twórczym, współpracując z różnymi kolektywami artystów i artystek, którzy rozwijali swoje prace w nieistniejącym już Arteleku Arts Centre w San Sebastián. W 2009 roku stworzył „Cielo rasO”.

Cielo rasO jest zespołem tanecznym z siedzibą w Kraju Basków, terytorium o silnej własnej tożsamości kulturowej i artystycznej. Ta tożsamość i jej transformacja w kierunku współczesności jest podstawą pracy zespołu, który wykorzystuje tradycję, siłę ciała, opór, pierwotną walkę, symbolikę i poetykę. Zespół tworzy nowe rozwiązania inscenizacyjne dla tańca, które w konsekwencji generują nowy nurt artystyczny. Etyka zawodowa Cielo raso każe podchodzić artystom do sceny z dbałością o najmniejszy szczegół. Grupa koncentruje się na ciele, ruchu, człowieczeństwie, poprzez wierną i uczciwą pracę tancerzy i tancerek, którzy dążą do przekraczania własnych granic. W ich pracy w terenie istnieje wyraźny własny styl, który sprawia, że uch prace są rozpoznawalne, oraz osobisty język fizyczny, coś nowego i odważnego. Ich zaangażowanie stopniowo zyskało uznanie hiszpańskiej sceny twórczej. W ciągu ostatnich lat, kilkanascie kreacji udowodniło wartość intensywności ich pracy. Zespół prezentował swoje prace w Hiszpanii, Francji, Brazylii, Meksyku, Argentynie i Panamie.

Wspierani od 2010 roku przez Departament Kultury Rządu Baskijskiego, w 2014 roku zostali włączeni do Programu Konsolidacji Zespołów Tanecznych. Mają również wsparcie z obszaru kultury Regionalnego Rządu Gipuzkoa, Instytutu Baskijskiego Etxepare, Donostia Kultura-Gazteszena, Dantzagunea i DSS 2016.

—-

„y’a des choses ou avoir envie de dire des choses” / Léa Leclerc / Francja

Spektakl taneczny z udziałem ciała, zaniedbanego partnera w świecie pandemii. Co się dzieje, gdy zostajemy sami z jego blaskiem? Następuje wtedy ewolucja jego części, która jest niezbędna w dobie kryzysu klimatyczego. Zdezorientowana dusza kobiecego ciała utknęła gdzieś w eleganckich pantoflach na szpilkach, które dziś trzeba odrzucić, aby przetrwać. Zostawiając swoje dawne rany, by ciało odpowiadało na nowe impulsy nowego popademicznego świata. Duch kobiecego ciała unosi się na łzach. Kto będzie mógł na nie spojrzeć?

Choreografia / wykonanie : Léa Leclerc

Kostiumy: Martine Guidi

Muzyka: Hugue Le Bars

Fot. Claude Simon

LÉA LECLERC

Trenowała taniec klasyczny u Catherine Lebrun, w 2015 roku dołączyła do Jeune Ballet d’Aquitaine. Tam doskonaliła swój styl z byłymi solistami Opéra National de Bordeaux, a także pracowała nad współczesnymi kreacjami z różnymi choreografami. W 2017 roku zdała egzamin z umiejętności technicznych w zakresie tańca współczesnego. W tym samym roku założyła kompanię taneczną Patchwork i stworzyła choreografię swojego pierwszego solo: „L’espace d’un temps”. Kreacja, która była prezentowana na różnych festiwalach ulicznych oraz na kilku platformach dla młodych choreografów. Kolejne jej kreacje to „Paul „et ” Y’a des choses ou avoir envie de dire des choses „. Jednocześnie współpracuje jako z kolektywem AOI.

Fot.Gadphot

——–

„WoDA – Waterfall of Dance/Democratic/Dialog Actions” / Agata Życzkowska

Wideo inspirowane myślą na temat wody pitnej, która coraz częściej jest traktowana w różnych częściach świata jak „NIEBIESKIE ZŁOTO – BLUE GOLD”. Skoro dostęp do wody pitnej to prawo każdego człowiek na Ziemi, to czy etyczne jest zarabianie na wodzie? Choreografie codzienności wodnej i kilka akcji.

Koncepcja, reżyseria, dramaturgia, montaż, głos: Agata Życzkowska

Performerzy: Bartłomiej Mamajek, Agata Życzkowska

Zdjęcia: Agata Życzkowska / Karina Szutko

Muzyka: Steve Coleman

Produkcja: HELIDARSTEA

Partnerzy: Fundacja Rozwoju Teatru 'NOWA FALA’, HOTELOKO movement makers

Podziękowania: Bartłomiej Mamajek, Karina Szutko, Stanica Wodna „Czaple”

Czas: 8’41”

AGATA ŻYCZKOWSKA

Aktorka, tancerka, reżyserka, producentka. Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (2001). Studentka podyplomowych studiów w Instytucie Europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego: Dyplomacja Kulturalna. Edukację taneczną i performatywną zdobywała pod okiem takich twórców i twórczyń jak: Nadia Kevan, Eugenio Barba, Abani Biswas, Jairo Cuesta, James Sloviak, Bruce Myers, Toshi Tsuchitor, Akira Matsui, Augusto Omolú, Ileana Citaristi, Gennadi Bogdanov, Ana Woolf, Raúl Iaiza, Claire Heggen, Yves Marc, Lina do Carmo, Thomas Leabhart, Ray Chung, Natalia Iwaniec, Michal Sayfan. Współpracowała z Fundacją Ciało/Umysł: m.in. była współproducentką i reżyserką castingu obsady oraz performerką w polskiej wersji spektaklu „The SHOW MUST GO ON” chor. Jérôme Bel (2011), a także jako performerka brała udział w projektach „Clean Room” Juana Domingueza (2013), „Family Affair” włoskiego kolektywu ZimmerFrei (2015) oraz zrealizowała autorski film w ramach projektu CU „21 artystów na 21 wiek” (2020). W latach 2016-2019 była dyrektorką projektu Centrum Sztuki Tańca w Warszawie, którego była także współautorką. Prezeska Fundacji Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’ (od 2009). Od 2011 r. prowadzi kolektyw HOTELOKO movement makers, pod skrzydłami którego zrealizowała kilkanaście spektakli, m.in. we własnej koncepcji spektakle „Darklena”, „frau blush”  i „Axiom of Choice” oraz w koncepcji i choreografii Magdaleny Przybysz – „Moi przyjaciele tańczą”, „Insta Show” i „Absolutely Fabulous Dancers”.

——–

„When Boys Cry” / Thomas of Norway / Norwegia / 45 min.

Spektakl dla osób 16+

When Boys Cry to spektakl taneczny o traumie, lęku i wstydzie. Opowieść o tym, kiedy chłopcy stają się ofiarami gwałtu, oparta na własnej historii artysty. Od czasu premiery wiosną 2016 roku był wystawiany zarówno w Norwegii, jak i za granicą, i jest jedną z najczęściej wykonywanych prac Thomasa of Norway. Miejsca, w których występował, to między innymi DanseFestival Barents (Hammerfest), Plattform Nord (Kristiansand), Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego i Den kulturelle skolesekken (tournée, wybrane regiony północnej Norwegii).

Spektakl „When Boys Cry” jest opisywany przez krytyków jako brutalnie szczery i przenosi widza w czasie do sekund, dni i lat po zamachu. Mocna opowieść o walce młodego chłopca z brutalnym, żelaznym uściskiem sprawcy, opowiedziana po latach poprzez ciało dorosłego mężczyzny. Spektakl pozbawiony jest zlokalizowanego dźwięku/muzyki, a tancerz występuje z ustami zasłoniętymi taśmą. Tworzy to intensywny obraz dźwiękowy, a także stanowi wyzwanie dla tancerza pod względem sprawności fizycznej.

Spektakl „When Boys Cry” nie jest zalecany dla widzów poniżej 16 roku życia, bez opieki rodziców.

Choreografia i wykonanie: Thomas Voll

Premiera: kwiecień 2016

THOMAS VOLL

Norweski tancerz i choreograf urodzony w 1988 roku i wychowanym w Øksnes w Vesterålen, w północnej Norwegii. W 2010 roku ukończył szkołę nowego tańca (Skolen for Samtidsdans) w Oslo i od tego czasu tworzy i wystawia swoje własne prace jako Thomas of Norway. Jego prace obejmują zarówno krótsze spektakle, jak i większe produkcje, a w latach 2013-2016 stworzył biografię: Human Constant. Trylogię opartą na jego własnym życiu i jego własnej historii. Trylogia składa się z Picture Perfect, No Visibility i When Boys Cry. Trylogia ta stawia w centrum uwagi mężczyzn i stygmatyzację zdrowia psychicznego. „When Boys Cry” jest jego najbardziej znanym utworem. Artysta znajduje fascynację w tematach tabu, które są unikane, o których nie lubimy mówić. Inspiruje go idea milczenia społeczeństwa i to, jak patrzymy na siebie nawzajem, jak cenimy nasze indywidualne i wspólne istnienie. Ruchy są często szczegółowe i brutalne, a interesujące jest dla niego kwestionowanie zarówno fizycznego ciała performera, jak i energii pomiędzy nim a obserwatorem. Spektakle Thomasa są często umieszczane blisko widza, aby komunikacja między energiami była bardziej widoczna. Thomas mieszka obecnie w Hadsel, w północnej Norwegii. https://www.thomasofnorway.com/